Die Methode Toussaint-Langenscheidt

Die Methode Toussaint-Langenscheidt (abgekürzt „MeTouLa“ bzw. „Metoula“) ist ein Mitte des 19. Jahrhunderts entwickeltes Verfahren zum Erlernen von Fremdsprachen im Selbststudium. Benannt ist die Methode nach ihren Gründern Charles Toussaint (1813–1877) und Gustav Langenscheidt (1832–1895). Praktische Verbreitung erfuhr sie in Form von Lernbriefen und Büchern über einen Zeitraum von rund hundert Jahren hinweg etwa bis Mitte des 20. Jahrhunderts. In der europäischen Methodengeschichte des Fremdsprachenunterrichts hat sie einen festen Platz. In der modernen Fremdsprachendidaktik spielt sie keine nennenswerte Rolle mehr.

Wyniki (polski) 1:

Metody Toussaint-Langenscheidt (w skrócie "MeTouLa" lub "Metoula") jest połowie 19 wieku opracowany do nauki języków obcych w procesie samokształcenia. Metoda o nazwie po jej założycieli, Charles Toussaint (1813-1877) i Gustav Langenscheidt (1832-1895). Nauczyła się praktyczne rozpowszechniania w postaci nauki liter i książek przez okres około sto lat od aż do połowy 20 wieku. Posiada stałe miejsce w historii Europejskiej metody nauczania języków obcych. Odgrywa ona żadnej znaczącej roli w dziedzinie dydaktyki języków nowożytnych.

Wyniki (polski) 2:

Metoda Toussaint-Langenscheidt (w skrócie "MeTouLa" lub "Metoula") jest w połowie 19 wieku opracowano metody nauki języków obcych poprzez samokształcenie. Nazwany jest metoda przez jej założycieli Charles Toussaint (1813/77) i Gustav Langenscheidt (1832/95). Praktyczne rozpowszechnianie nauczyła pod względem nauki liter i książek w ciągu stu lat od czasu aż do około połowy 20 wieku. W europejskich metod nauczania historii języka, ma ona stałe miejsce. W nowoczesnym nauczaniu języków obcych odgrywa żadnej znaczącej roli.

Wyniki (polski) 3:

metoda toussaint - langenscheidt (w skrócie „ metoula "lub„ metoula ") jest w połowie 19.wiek procedury opracowane dla nauczania języków obcych w nauka.metoda jest nazywane stosownie do ich twórców charles toussaint (1813 – 1877) i gustav langenscheidt (1832 – 1895).praktyczne dystrybucji w formie lernbriefen i książki w okresie około sto lat, aż do połowy xxwiek.w europejskim methodengeschichte nauczania, to jest odpowiednie miejsce.w nowoczesnym nauczaniu języków obcych odgrywa znaczącą rolę.