ICH HOLE DIE LEUTE AUS DEM ALLTAGST

ICH HOLE DIE LEUTE AUS DEM ALLTAGSTROTT
Es gibt immer mehr Straßenkünstler: Musikanten, Maler und
Schauspieler. Sie ziehen von Stadt zu Stadt, machen Musik, spielen
Theater und malen auf dem Asphalt. Die meisten sind Männer, aber es
gibt auch einige Frauen. Eine von ihnen ist die 20-jährige
Straßenpantomimin Gabriela Riedel.
Das Wetter ist feucht und kalt. Auf dem Rathausmarkt in Hamburg
interessieren sich nur wenige Leute für Gabriela. Sie wartet nicht auf
Zuschauer, sondern packt sofort ihre Sachen aus und beginnt ihre
Vorstellung: Sie zieht mit ihren Fingern einen imaginären Brief aus dem
Umschlag. Den Umschlag tut sie in einen Papierkorb. Der ist wirklich da.
Sie liest den Brief, vielleicht eine Minute, dann fällt er auf den Boden, und
Gabriela fängt an zu weinen. Den Leuten gefällt das Pantomimenspiel. Nur
ein älterer Herr mit Bart regt sich auf. „Das ist doch Unsinn! So etwas
müsste man verbieten.“ Früher hat Gabriela sich über solche Leute geärgert,
heute kann sie darüber lachen. Sie meint: „Die meisten Leute freuen sich
über mein Spiel und sind zufrieden.“ Nach der Vorstellung sammelt sie mit
ihrem Hut Geld: 4 Euro und 36 Cent hat sie verdient, nicht schlecht. „Wenn
ich regelmäßig spiele und das Wetter gut ist, geht es mir ganz gut.“ Ihre
Kollegen machen Asphaltkunst gewöhnlich nur in ihrer Freizeit. Für
Gabriela ist Straßenpantomimin ein richtiger Beruf.
Gabrielas Asphaltkarriere hat mit Helmut angefangen. Sie war 19,
er 25 und Straßenmusikant. Ihr hat besonders das freie Leben von Helmut
gefallen, und sie ist mit ihm von Stadt zu Stadt gezogen. Zuerst hat Gabriela
für Helmut nur Geld gesammelt. Dann hat sie auch auf der Straße getanzt.
Nach einem Krach mit Helmut hat sie dann in einem Schnellkurs
6
Pantomimin gelernt und ist vor sechs Monaten Straßenkünstlerin geworden.
Die günstigsten Plätze sind Fußgängerzonen, Ladenpassagen und
Einkaufszentren. „Hier denken die Leute nur an den Einkauf, aber bestimmt
nicht an mich. Ich hol’ sie ein bisschen aus dem Alltagstrott“, erzählt sie.
Das kann Gabriela wirklich: Viele bleiben stehen, ruhen sich aus, vergessen
den Alltag.
Leider ist Straßentheater auf einigen Plätzen schon verboten, denn
die Geschäftsleute beschweren sich über die Straßenkünstler. Oft verbieten
die Städte dann die Straßenkunst.
„Auch wenn die meisten Leute uns mögen, denken viele doch an
Vagabunden und Nichtstuer. Sie interessieren sich für mein Spiel und
wollen manchmal mit mir darüber sprechen, aber selten möchte jemand
mich kennen lernen oder mehr über mich wissen.“
Gabrielas Leben ist sehr unruhig. das weiß sie auch: „Manchmal
habe ich richtig Angst, den Boden unter den Füßen zu verlieren“, erzählt sie
uns. Trotzdem findet sie diesen Beruf fantastisch; sie möchte keinen
anderen.

Wyniki (polski) 1:

JA OTWORZE LUDZI Z KOLEINYTam są bardziej ulicznych artystów: malarzy, muzyków iAktor. Możesz przejść z miasta do miasta, aby muzyka, gryTeatr i malowanie na asfalcie. Większość ludzi, alesą niektóre kobiety. Jednym z nich jest 20 latUlica MIME Gabriela Riedel.Pogoda jest zimno i mokro. Na placu w Hamburguzainteresowany tylko kilka osób dla Gabriela. Nie czeka na CiebieWidzów, ale natychmiast rozpakować swoje rzeczy i zaczyna się ichPomysł: Wyimaginowany pismo ona jest przenoszenie jej palcamiKoperta. Ona robi kopertę w przerabianie surowców wtórnych skrzynia. To naprawdę jest.Ona czyta list, może minutę, a następnie on spada na ziemię, iGabriela zaczyna płakać. Ludzie lubią gry pantomimy. TylkoOn był zdenerwowany przez starszy pan z brodą. "To jest nonsens! Tak cośbędzie Ci zakazu." Wcześniej Gabriela ma zły o takich ludzi,Dziś ona śmiać się o to. Ona mówi: "większość osób korzysta"o mojej grze i są zadowoleni." Po spektaklu ona zbiera zjej kapelusz pieniędzy: ona nie zasługuje na 4 euro i 36 groszy. "JeśliRegularnie grać i Pogoda jest dobra, jestem całkiem dobrze." IchKoledzy zrobić asfaltu sztuki zwykle tylko w wolnym czasie. DlaGabriela Street MIME jest prawdziwy zawód.Gabriela asfaltu karierę rozpoczynał Helmut. Była 19,On 25 i uliczni grajkowie. Szczególnie życie przez Helmut ma jejspadła, i wyjechała z nim od miasta do miasta. Po pierwsze Gabriela maPieniądze zebrane przez Helmut. Następnie tańczyła na ulicy.Po katastrofie z Helmut ona następnie w kurs fast-track6MIME dowiedziałem się i stał się ulicznym artystą sześć miesięcy.Najtańsze miejsca są strefy wyłączonej z ruchu kołowego, ładowanie fragmenty iCentra handlowe. Tutaj ludzie myślą, tylko na zakupy, ale ustalonanie na mnie. Ja się jej trochę z życia codziennego ", mówi.Może to być naprawdę Gabriela: wielu nadal stoją, zrelaksować się, zapomniećNa co dzień.Niestety teatry uliczne, w niektórych miejscach jest już zakazane, ponieważPrzedsiębiorcy narzekają ulicznymi. Często zabraniająmiast to sztuka ulicy."Nawet jeśli większość ludzi takich jak my, wielu uważa, żeWłóczęgów i leżakami. Zainteresowany moją grę ipotrzeba czasami mówić do mnie o to ale rzadko ktoś chciałbymi nauczyć się lub dowiedzieć się więcej o mnie."Gabriela życia jest bardzo niespokojny. Również wie: "czasamiI boją się stracić grunt pod nogami poprawnie", mówiNas. Niemniej jednak odnajduje ten zawód fantastyczne; Nie chciałainni.

Wyniki (polski) 2:

Wezmę ludzi z życia każdego dnia,
pojawia się coraz więcej artystów ulicznych muzyków, malarzy: i
aktorzy. Przeciągnij z miasta do miasta, tworzenie muzyki, grając
teatr i malarstwo na asfalcie. Większość z nich to mężczyźni, ale
są też niektóre kobiety. Jednym z nich jest 20-letnia
Gabriela Straßenpantomimin Riedel.
Pogoda jest zimno i wilgotno. Na Rathausmarkt w Hamburgu
, zaledwie kilka osób zainteresowanych Gabriela. Nie czekaj na
widzów, ale natychmiast pakuje walizki i zaczyna jej
prezentacji: Rysuje wyimaginowanej list od jej palców
kopercie. Koperta robi w koszu na śmieci. On naprawdę istnieje.
Ona czyta list, może minuty, a następnie upada na ziemię, i
Gabriela zaczyna płakać. Ludzie tacy jak pantomimie. Tylko
starszy pan z brodą denerwuje. "To jest nonsens! Takie rzeczy
musiałoby być zakazane. "W przeszłości był zirytowany o Gabriela tych ludzi,
teraz możesz śmiać. Ona mówi: "Większość ludzi jest szczęśliwa
o mojej grze i być zadowolony ". Po spektaklu, że zbiera się
jej kapelusz pieniądze: 4 euro i 36 centów, że zdobył, nie jest źle. "Jeśli
mogę grać regularnie, a pogoda jest dobra, czuję się całkiem nieźle. "Twoi
koledzy asfaltową sztukę zazwyczaj tylko w wolnym czasie. Dla
Gabriela Straßenpantomimin jest prawdziwy zawód.
Gabrielas asfalt kariera rozpoczęła się Helmut. Była 19,
on 25 i grajka. Twoja jest szczególnie wolne życie Helmut
spadł, a ona przeniosła się z nim z miasta do miasta. Pierwszy Gabriela ma
zebrane pieniądze tylko Helmut. Ma również tańczyli na ulicy.
Po jednym rzędzie z Helmut ona wtedy w katastrofie Oczywiście
6
nauczył mim i artysta uliczny stał się sześć miesięcy temu.
Najlepsze miejsca są deptaki, pasaże handlowe i
centra handlowe. "Tutaj ludzie myślą tylko o zakupach, ale na pewno
nie dla mnie. Przyniosę ci trochę z codziennej harówki, "mówi.
To może Gabriela naprawdę: istnieje wiele pozostaje, reszta się, zapomnieć
o codzienności.
Niestety, teatr uliczny jest już zakazane w niektórych miejscach, ponieważ
ludzie biznesu skarżą się na ulicznych. Często zabronić
miasta następnie sztukę ulicy.
"Mimo, że większość ludzi takich jak my, wielu nadal myśleć o
włóczęgów i próżniaków. Wczasy w mojej grze i
czasami chcą ze mną rozmawiać, ale rzadko ktoś chce
mnie poznać i dowiedzieć się więcej o mnie. "
Życie Gabriela jest bardzo niespokojny. ona to wie: "Czasem
tak naprawdę boi się utraty gruntu pod nogami ", mówi
do nas. Niemniej jednak dowiaduje ten zawód fantastyczne; chcą, nie
inne.

Wyniki (polski) 3:

Grunt pod naszymi stopami do stracenia," oznajmiła
us. Pomimo tego, że zawód można fantastyczne, nie chcą
innych.I'll get ludzi od codziennego ścierać
zawsze istnieje więcej street wykonawcy: muzycy, malarze i
aktora. Wyciągnąć cię z miasta do miasta, do napisania muzyki, grasz
teatr i malowanie na asfalcie. Większość z nich to mężczyźni, ale nie
są również niektóre kobiety. Jedną z nich jest 20-letnia
Straßenpantomimin Gabriela Riedel.
pogoda jest wilgotna i zimna. Na placu Town Hall w Hamburgu
Tylko kilka osób jest zainteresowana dla Gabriela. Nie czekaj na
widza, ale pakiety natychmiast jej torby i zaczyna jej
pomysłu, który chcesz przesunąć palcami wyimaginowanego list od
kopertę. Czy otoczy cię w kosza. Jest to naprawdę, ponieważ.
ona czyta pismo, może przez chwilę, po czym on spada na ziemię i
Gabriela salwy do łez.Nie jest źle. "Jeśli
ja regularnie gry i pogoda jest dobra, jestem całkiem dobrze." Jej
koledzy Asphaltkunst zazwyczaj tylko w ich wolnym czasie. Na
Gabriela jest prawdziwym zawodem.
's Straßenpantomimin Asphaltkarriere rozpoczął się Helmut. Była 19,
25 a Busker. Zwłaszcza swobodnego życia opadła przez Helmuta
,Ludzi jak Pantomimenspiel. Tylko
starszy dżentelmen z Bart sugeruje. "Jest to po prostu wierutne bzdury. Tak miałaś trochę
zabronić." w przeszłości, Gabriela jest rozdrażniony o takich ludzi,
dzisiaj możecie się śmiać. Jak sama mówi: "Większość ludzi jest szczęśliwa
na moją grę i są zadowoleni." Po przedstawieniu ich zbierania pieniędzy z
kapelusza: 4 Euro i 36 centów zdobyła goI jest z nim z miasta do miasta. Po pierwsze, Gabriela
dla Helmuta tylko zebrane pieniądze. Wówczas ma też tańczył na ulicach.
po hałas z Helmut ma go w crash course
6
Pantomimin Straßenkunstlerin nauczył się sześć miesięcy temu stał się i jest.
najlepsze fotele są deptaków, centra handlowe i
centra handlowe."Tutaj ludzie zwykli myśleć tylko w stosunku do zakupu, ale z pewnością
a nie na mnie. Dostanę trochę z codziennego życia" - mówi.
do Gabriela naprawdę możesz: Wielu pozostanie tam gdzie oni są, zrelaksować się, zapomnieć o codziennym życiu
.
niestety, teatru ulicznego w niektórych miejscach już zakazane, bo
firm narzekają na street performers. Często zabraniają
Grunt pod naszymi stopami do stracenia," oznajmiła
us. Pomimo tego, że zawód można fantastyczne, nie chcą
innych.Miast tedy sztuka ulicy
"nawet jeśli większość ludzi podobnych do nas, ale do
niech żebrzą, a wiele osób sądzi w gnuśności. Jesteś zainteresowany moją grę i
czasami chciał, aby o nim porozmawiać ze mną, ale rzadko czy ktoś chce poznać
me lub dowiedzieć się czegoś więcej o mnie. "
's life jest bardzo zajęty. Wiemy też, że: "czasami
ja naprawdę boję się,