Johann Elert Bode, Vorstellung der

Johann Elert Bode, Vorstellung der Gestirne auf XXX
IV Tafeln
Bearbeitet von Th. Rivinius und H. Mandel, Astaria
Verlag, Heidelberg 2003, 128 Seiten, 79 EUR
Wir erinnern uns, früher gab es Jäger und Sammler.
Die älteren unter uns können sich sicher noch an
einen besonderen „verlorenen Schatz“ erinnern: die
farbigen Sternkarten aus dem Atlas von Johann
Elert Bode, herausgegeben von Hans Vehrenberg. Ab M
itte 1972 waren sie der Zeitschrift „Sterne
und Weltraum“ zum Sammeln beigelegt (vgl. SuW 5/197
2, S. 119). So häufte sich mit der Zeit ein
Stapel historischer Karten mit wunderschönen Sternb
ilddarstellungen an. Es gab sie später auch in
gebundener Form.
Wer sich daran erinnert, den wird die Ende 2003 ers
chienene Neuauflage der Bode‘schen Tafeln von
1782 besonders freuen. Der Einband ist in edlem Dun
kelblau gehalten - das war es in punkto Farbe
aber auch schon: die farbenfrohe Darstellung der Su
W-Beilage ist nüchternen Grautönen gewichen.
Das hat aber seinen guten, historischen Grund. Die
Originalvorlage, ursprünglich im Besitz der
großherzoglichen Mannheimer Sternwarte und heute ei
n wohlgehüteter Schatz der Landessternwarte
Heidelberg, ist eben nicht farbig. Die Karten wurde
n erst später handkoloriert - und dabei ist einiges
an Bildinformation auf der Strecke geblieben. Wer m
ehr über die interessante Geschichte dieses
Werkes erfahren möchte, sei auf die Internetseite d
er Landessternwarte www.lsw.uni-
heidelberg.de/bode verwiesen.
Herausgeber und Verlag haben es mit großer Sorgfalt
und aufwändiger Technik geschafft, dieses
klassische Werk der Himmelskartographie möglichst o
riginalgetreu zu reproduzieren. Ist es
demnach nur etwas für Astronomiehistoriker? Eines i
st sicher klar: In Konkurrenz mit modernen
Sternatlanten schneiden Bodes Tafeln, was den Nutze
n für die praktische Beobachtung betrifft,
natürlich schlecht ab: zu wenig Sterne (überdies „z
ackig“), kaum Deep-Sky-Objekte, störende
Sternbildfiguren und vieles mehr. Überflüssiger Sch
nickschnack ist heute „out“, nur die reine
Sachinformation zählt und hier muss, was die Quanti
tät angeht, geklotzt werden. Wo bleibt aber
angesichts der heutigen Objektinflation die Phantas
ie? Natürlich auf der Strecke!
Zum Glück gibt es Bücher wie dieses, das vergangene
s, oftmals allzu gut konserviertes Wissen vor
dem Vergessen rettet. Für chronische Nostalgiker ei
n Muss, und für gestresste Deep-Sky-Beobachter
ein Quell der Ruhe und Entspannung. Wer sich die Ze
it nimmt, für den sind die 34 Tafeln eine
wahre Fundgrube: verlorene Sternbilder, Uranus (als
34 Tau an der Position von 1690 eingetragen),
Kometen, veränderliche Sterne, Doppelsterne, Supern
ovae, Sternhaufen, rätselhafte Nebelflecken
und vieles mehr.

Wyniki (polski) 1:

Johann Elert Bode, Vorstellung der Gestirne auf XXXIV Tafeln Bearbeitet von Th. Rivinius und H. Mandel, Astaria Verlag, Heidelberg 2003, 128 Seiten, 79 EUR Wir erinnern uns, früher gab es Jäger und Sammler. Die älteren unter uns können sich sicher noch an einen besonderen „verlorenen Schatz“ erinnern: die farbigen Sternkarten aus dem Atlas von Johann Elert Bode, herausgegeben von Hans Vehrenberg. Ab Mitte 1972 waren sie der Zeitschrift „Sterne und Weltraum“ zum Sammeln beigelegt (vgl. SuW 5/1972, S. 119). So häufte sich mit der Zeit ein Stapel historischer Karten mit wunderschönen Sternbilddarstellungen an. Es gab sie später auch in gebundener Form. Wer sich daran erinnert, den wird die Ende 2003 erschienene Neuauflage der Bode‘schen Tafeln von 1782 besonders freuen. Der Einband ist in edlem Dunkelblau gehalten - das war es in punkto Farbe aber auch schon: die farbenfrohe Darstellung der SuW-Beilage ist nüchternen Grautönen gewichen. Das hat aber seinen guten, historischen Grund. Die Originalvorlage, ursprünglich im Besitz der großherzoglichen Mannheimer Sternwarte und heute ein wohlgehüteter Schatz der Landessternwarte Heidelberg, ist eben nicht farbig. Die Karten wurden erst später handkoloriert - und dabei ist einigesan Bildinformation auf der Strecke geblieben. Wer mehr über die interessante Geschichte dieses Werkes erfahren möchte, sei auf die Internetseite dOn stanie Obserwatorium www.lsw.uni-Heidelberg.de/Bode odwołuje się do. Redaktor i Wydawca sprawiły, że z wielką starannością i drogie technologie, to klasyczne dzieła nieba jako originalgetreu do odtworzenia. Jest to W związku z tym, tylko dla astronomii historyk? ISt jest z pewnością jasne: w konkurencji z nowoczesnym Gwiazda Atlasy cięcia korzyści, co wróży to paneledotyczy to n dla praktycznych obserwacji, oczywiście źle się: mała gwiazda (także "zackig"), mało odległych obiektów, irytujące Konstelacji postacie i wiele innych. Niepotrzebne Schtylko czysty jest teraz "na" nickschnack, Faktów jest jeden i musi być tutaj, co wydobyciajakość idzie na, są większe. Ale, gdzie w obliczu inflacji dzisiaj obiektu fantasyIE? Oczywiście na torze! Na szczęście istnieją książki takie jak to, ostatnies, często zbyt dobrze zachowane wiedzy przed ratuje od zapomnienia. Na przewlekłe nostalgiczny jajkon musi i podkreślił odległych obserwatora Źródło spokoju i relaksu. Kto jest ZeTrwa, 34 panele są jednym skarb: stracił konstelacje, uran (jako 34 tau w położeniu od 1690 wszedł). Supern, gwiazdy podwójne, gwiazd zmiennych, kometyOVAE, mgławice tajemnicza gwiazda klastrów i wiele innych.

Wyniki (polski) 2:

Johann Elert Bode, prezentacja gwiazd XXX
paneli IV
TH. redakcją i H. Mandel Rivinius, Astaria
Verlag, Heidelberg 2003. 128 stron, 79 EUR
Pamiętamy, wcześniej nie byli myśliwymi i zbieraczami.
starszy z nas może być pewien, ani do
specjalnej "zaginiony skarb" Pamiętaj:
kolorowe gwiazdki mapy z Atlasu Johann
Elert Bode, pod redakcją Hansa Vehrenberg. Od M
itte 1972 miała magazyn "Gwiazdy
i przestrzeni "rozliczone do zbierania (patrz. SUW 5/197
2, str 119). W ten sposób zgromadzone w czasie do
stosu map historycznych z pięknym Sternb
ilddarstellungen sprawie. Istniały nawet później
postaci związanej.
Kto pamięta się do końca 2003 roku, ERS
panele chienene wznowienie Bode'schen o
szczególnie zadowolony w 1782 roku. Wiązanie jest w świetnej Dun
odbędzie kelblau - to było to pod względem koloru
, ale również: kolorowe projekcja Su
. W dodatku ustąpiła trzeźwy odcieni szarości
To ma swoje dobre historyczne powody.
Oryginalne dzieła sztuki, pierwotnie własnością
Obserwatorium Mannheim Wielkiego Księcia i dziś ei
n zadbany skarb państwa Observatory
Heidelbergu, po prostu nie jest w kolorze. Mapa była
ręcznie kolorowana n dopiero później - i wiele jest
w lewo do informacji obrazu na trasie. Kim jestem
rudy o ciekawej historii tego
nie wyszło, czy na stronie d
on Landessternwarte www.lsw.uni-
heidelberg.de/bode odwołanie.
redaktor i wydawca starannie
zarządzany i zaawansowana technologia, to
klasyczne dzieło kartografii nieba o możliwość
odtworzenia riginalgetreu. Czy
w związku z tym tylko dla astronomii historyka? Jeden i
st pewnością jasne: W konkurencji z nowoczesnymi
atlasów gwiazd cięcia paneli, co wróży Zaletą
n praktycznej obserwacji odnosi,
oczywiście, źle: zbyt małą gwiazdkę (oprócz "Z
ackig "), ledwie obiektów głębokiego nieba, niepokojące
i konstelacje wiele więcej. Nadmiar Sch
nick talentów jest "na zewnątrz", tylko czysta dziś
informacje faktograficzne i trzeba tutaj jest to, co Quanti
warunki ity, są wyściełane. Ale gdzie jest
oblicze dzisiejszej inflacji nieruchomości Phantas
IE? Oczywiście na torze!
Na szczęście są książki takie jak ta, ostatnie
s, często zbyt dobrze zachowane wiedzy przed
ratuje od zapomnienia. Na przewlekłą nostalgicznym ei
n musi, i dla zestresowanych obserwatorów Głębokie Sky
źródłowych spokoju i relaksu. Kto Ze by
wziąć go za 34 tabletek w
istną skarbnicę: Lost Constellation, Uran (jak
34 Tau w pozycji 1690 poleconym),
komet, gwiazd zmiennych, podwójne gwiazd, Supern
ovae, gromady gwiazd, mgławic tajemniczych
i więcej ,